راحله خنده رو

حق بر تامین اجتماعی ازجمله ابتدایی ترین حقوق بشری محسوب می گردد که در اسناد حقوق بشری، به عنوان نسل دوم حقوق بشر محسوب گردیده است. این اصل در قوانین داخلی کشورها نیز وارد گردیده است، و جمهوری اسلامی ایران نیز در قانون اساسی و قوانین عادی به این اصل مهم توجه داشته است. پژوهش حاضر با شیوه تحلیلی- توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه به مبانی حقوق بشری حق برخورداری از تامین اجتماعی با نگاهی به اصل 29 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران پرداخته است. مبانی اساسی این اصل در اسناد حقوق بشری عبارت اند از حیثیت و کرامت ذاتی انسان، توجیه بر مبنای تئوری عدالت توزیعی، همبستگی اجتماعی، نظریه های مبتنی بر حقوق شهروندی و درنهایت نظریه ها فایده گرا. مهم ترین اصلی که در قانون اساسی ایران به این امر اشاره داشته است، اصل 29 قانون اساسی می باشد که بیان می دارد برخورداری از تامین اجتماعی ازنظر بازنشستگی، بیکاری، پیری، ازکارافتادگی، بی سرپرستی، درراه ماندگی، حوادث و سوانح، نیاز به خدمات بهداشتی درمانی و مراقبت های پزشکی به صورت بیمه و غیره، حقی است همگانی. دولت موظف است طبق قوانین از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت مردم، خدمات و حمایت های مالی فوق را برای یک یک افراد کشور تامین کند.

تامین اجتماعی، حقوق بشر، کرامت انسانی، قانون اساسی، اصل 29