ظرفیت سنجی الگوپردازی علم دینی در عرصه سبک زندگی از منظر فلسفه اسلامی با تاکید بر مبانی انسان شناختی حکمت صدرایی

در این پژوهش، از ب9عد انسان شناختی5 حکمت متعالیه، ظرفیت های علم دینی در عرصه الگوپردازی برای سبک زندگی سالم و کارآمد، مورد مطالعه قرار گرفت. هدف اصلی اینتحقیق آن است که نشان دهد علم دینی، به لحاظ مبانی5 انسان شناختی5 فلسفی، چه ظرفیت هایی برای تولید الگوی مناسب در زمینه سبک زندگی دارد. به همین منظور، با بررسی نظریات جامعه شناختی و فلسفی از طریق مطالعه کتابخانه ای، پژوهش حاضر صورت پذیرفت.نتیجه تحقیق آن است که بر اساس مبانی انسان شناختی حکمت صدرایی، علم دینی در چهار ب9عد روش، ابزار، منبع و غایت، دارای ظرفیت مناسب برای الگوپردازی در عرصه سبک زندگی است. از منظر انسان شناسی صدرایی، روش علم دینی، سیر ا3نف4سی است. این ظرفیت سبب می شود سبک زندگی افراد به سمت شناخت خویشتن و اصلاح آن متمایل گردد. از این نگاه، ابزار علم دینی نیز عنصر عشق معرفی گردیده است که موجب می گردد روش زیستی انسان با هم نوعان، حیوانات و طبیعت، بر اساس محبت و صمیمیت شکل پذیرد. منبع علم دینی نیز به لحاظ انسان شناسی حکمت متعالیه، ادراکات انسان کامل -که به مرتبه عقل مستفاد رسیده است-، خواهد بود. توجه به این ظرفیت در سبک زندگی، افراد و جوامع را به تبعیت هرچه بیشتر از شریعت و وحی الهی فرا می خواند. در نهایت نیز لقاء االله به عنوان غایت فلسفی5 علم دینی، سبک زندگی افراد و جوامع را از مادی گرایی، به سمت کمال گرایی و فضیلت خواهی سوق خواهد داد. پس می توان گفت علم دینی به لحاظ غایت، روش، ابزار و منابع، به گونه ای طرح ریزی گردیده است که می تواند در کنشی هدف مند، سبک زندگی افراد و جوامع را اصلاح نموده و با پیرایش الگوی رفتاری، انسان را در مسیر رسیدن به اهداف والایش موف6ق نماید.

کلیدواژه ها:

سبک زندگی ، علم دینی ، انسان شناسی ، حکمت متعالیه