اهمیت کاربرد و جایگاه زیست محیطی جلبک های دریایی ایران

جلبکها گروهی از گیاهان کلروفیل دار و ساده ترین ریسه داران فاقد ریشه، ساقه و برگ و هر اندام برگ مانند دیگری هستند. این گیاهان همراه قارچها در شاخه ریسه داران (Thallophyta) قرار میگیرند. جلبکها از نظر داشتن رنگدانه های فتوسنتزی به نام کلروفیل و از نظر نوع تغذیه با قارچها متفاوت بوده و عمدتا0 اتوتروف هستند و غذا تولید میکنند . جلبکها در تمام دنیا و محیطهای گوناگون مانند آبهای شیرین، شور، برف، صخره ها، سطح یا درون گیاهان و جانوران یافت میشوند. جلبکها براساس زیستگاه به سه دسته جلبکهای آبزی، خاکزی و زیستگاه غیر معمول تقسیم بندی میشوند. از نظر اکولوژیکی جلبکها در پایه هرم انرژی اکوسیستم های عظیم دریایی بوده و به عنوان تولیدکنندگان اصلی زنجیره غذایی تثبیت کنندگان ازت و ایجاد اکوسیستم های خاص و تامین زیستگاه مناسب برای آبزیان دارای نقش حیاتی میباشند. طی مطالعات انجام گرفته در سالهای اخیر بالغ بر 347 گونه از انواع جلبک از سواحل دریایی جنوب کشور شناسایی شده که شامل 167 گونه جلبک قرمز، 79 گونه جلبک سبز، 80 گونه جلبک قهوه ای، 15 گونه جلبک سبز-آبی و 6 گونه دیاتومه است. جلبکهای دریایی به عنوان جایگزین محرکهای ایمنی با منشاء گیاهی میتوانند نقش بسیار مهمی را در افزایش پاسخ ایمنی و جلوگیری از بروز بیماریها در آبزیان و انواع سیستمهای پرورشی آبزیان داشته باشند. با توجه کاهش مطالعات و پژوهش های انجام شده در زمینه جلبکها این مقاله با هدف مروری کوتاه بر اهمیت و کاربرد جلبک از نظر زیست محیطی انجام شد.

کلیدواژه ها:

جلبک ، زیستگاه ، زیست محیطی ، اکوسیستم آبی ، محرک ایمنی