روایت شناسی دو منظومه حماسی مختارنامه و داستان سیاوش شاهنامه (با تکیه بر الگوی گرماس)

روایت شناسی از موضوعات جدید در عرصه ادبیات است و آلژیرداس ژولین گرماس از نظریه پردازان مطرح در این زمینه است که الگویکنشی، زنجیره های روایی و مربع معناشناسی از دستاوردهای وی در ساختارگرایی و مطالعات ادبی است. گرماس با ساده کردن الگویتحلیل قصه پراپ، نشان داد که همه عناصر تشکیل دهنده قصه، قابل تجزیه و تحلیل و دارای نقش موثرند؛ بنابراین، در مقاله پیش روتلاش شده است تا مختارنامه و داستان سیاوش شاهنامه با تکیه بر نظریات گرماس، بررسی و تحلیل شود. هدف از انجام این تحقیق دستیافتن به میزان انطباق این دو اثر با الگوی کنشی و مربع معناشناسی گرماس است. حاصل این بررسی که به شیوه کتابخانه ای و بر مبنایتوصیف و تحلیل انجام شده، بیانگر این است که مختارنامه و داستان سیاوش از الگوی ساختاری و روایی کاملی برخوردار است و در قالبنظریه ساختارگرایانه و معناشناسانه گرماس قابل بررسی و تحلیل است.

کلیدواژه ها:

روایت شناسی ، گرماس ، مختارنامه ، داستان سیاوش ، شاهنامه