فرزاد قائمی - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد

شهریارنامه، از منظومه های حماسی مفصل، مستقل و شناخته شده فارسی در چند دهه اخیر بوده است؛ بااین وجود، شخصیت شهریار در حماسه های شفاهی فارسی، شخصیتی گمنام است که تنها چند اشاره کوتاهبه وی شده است. این جستار، با بررسی روایات شفاهی موجود از داستان شهریار که دو بخش اند: 1-اشارات پراکنده به شهریار در چند طومار فارسی که بی ارتباط با شهریارنامه منظوماند. 2- چند روایت بابسط بیشتر، به فارسی و گورانی، از که بر مبنای ساختار و محتوا، مشخص است، از روی منظومهشهریارنامه شکل گرفته اند. یکی از این روایاتی که به منطقه کوهمرهسرخی قرار دارد و لبریز از عناصرزرتشتی است، در کنار اشارات موجود در منظومه، مطابق جستار حاضر نشان دادهاند که سراینده اصلیشهریارنامه، در هند، بر مبنای تلفیق روایات شخصیت هایی چون تور جهانگیر، برزینآذر، فرامرز و غیره وانتساب آنها به شهریار، متنی منظوم را سروده است و بخش دوم روایت شفاهی فوق الذکر، نه از بافتروایی حماسه های گفتاری فارسی، بلکه با وسائطی از روی متن منظوم شکل گرفته است.

شهریارنامه، منظومه حماسی، روایت شفاهی، کوهمره سرخی، هند