نصرت اله خاکیان - دانشجوی دکتری تخصصی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور مرکز تهران جنوب

تلمیح اشاره به آیه، حدیث، بیتی معروف و داستانی در کلام است و دو ژرف ساخت تشبیه و تناسب دارد. تناسب بین اجزای داستان قابل تشخیص است؛ اما گاهی رابطه تشبیهی بین مطلب و داستان چندان آشکار نیست. سعدی شیرازی، مانند سایر گویندگان و نویسندگان بزرگ، در آثارش از جمله بوستان و گلستان بسیار دقیق و به جا از داستان ها و وقایع تاریخی به صورت تلمیح( اشاره) استفاده کرده است و این کار سبب اعتلا و غنای سخن سعدی شیرازی شده است. کسی تلمیح را می فهمد و از آن لذ6ت می برد که آگاهی های وسیع فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و... داشته باشد؛ بنا بر این فردی که در زمینه های یاد شده خالی الذ6هن باشد تلمیح رانمی فهمد و از آن لذ6ت نمی برد. مساله پژوهش چگونگی تلمیح به داستان پیامبران در نمونه هایی از بوستان و گلستان سعدی است. بسامد تلمیح در بوستان بالا تر است. نویسنده در این پژوهش می کوشد تا با بررسی نمونه هایی از بوستان و گلستان سعدی، تلمیح به داستان پیامبران در آن ها را نشان دهد.

سعدی شیرازی، تلمیح، بررسی، آثار