وجوه فعل و کاربرد آنها در دستور زبان اوستایی؛ بررسی متن مهریشت

وجه فعل نگرش گوینده را در فعل بروز میدهد و فعل را به اعتبار کیفیت بیان مفهوم آن، به موارد مختلف تقسیم میکنند. در کتابهای مختلف دستور زبانهای باستانی که در آنها به مقوله های فعل اشاره شده است، وجه های فعل را سه تا پنج مورد می دانند، نگرش گوینده، که به وسیله ی وجه فعل در جمله بیان میشود، برای ترجمه و درک مفهوم متون باستانی بسیار اهمیت دارد. وجه فعل عموما0 از نظر معناکه، اساسا0 نگرش متکلم به وقوع یک رخداد است و از نظر صورت، که به دو دسته ی کلی اخباری و غیراخباری تقسیم میشود، مورد بررسی قرار میگیرد و شامل: وجه اخباری، التزامی، تمنایی، امری و انشایی هستند و هر وجه برای بیان حالت و جنبه ای از فعل به کار میرود. در این مقاله روش ساخت وجه فعل و کاربردهای متفاوتی که این وجه ها دارند اشاره شده و فعلهای متن مهریشت از نظر وجه و کاربردهای آنها مورد بررسی قرار گرفته است در این راستا، علاوهبر کتابهای مربوط به دستورزبان اوستایی، به دلیل شباهتهای دستوری و کمبود منابع دستور زبان اوستایی از کتابهای دستور زبان فارسی امروز و فارسی باستان و دستور زبان سنسکریت نیز استفاده شده است.