ارزیابی ریسک های احداث پالایشگاه های گازی در بسترهای استحصالی پارس جنوبی با مطالعه موردی در فازهای 24-22 پارس جنوبی

توسعه میادین نفت و گاز به عنوان یکی از زیر ساختهای حیاتی در کشور و اشتراک این میادین با کشورهای همسایه التزام پرداخت به توسعه صنعت نفت و گاز را در کشور بسیار ضروری نموده است . استقرار منابع نفت و گاز ایران در قسمتهای جنوبی کشور، نیاز این صنایع به منابع غنی آب، ارتباط با صنایع بالادستی و زیر دستی فراوان و التزام نزدیکی به بنادر، منجر به احداث این صنایع در خطوط ساحلی جنوبی ایران شده است. مسائل متعدد درحوزه های طراحی، اجرا، ساخت و راه اندازی پالایشگاه ها، مجریان را بر آن داشته است تا برای دسترسی به بستر مناسب اقدام به استحصال زمین از دریا نمایند که این موضوع سبب بروز ریسکهای فراوان برای بستر استحالی و مستحدثات پر اهمیت روی آن شده است. در این پژوهش با استفاده از مستندات و تجارب متخصصینی که در استحصال زمین از دریا در منطقه فازهای 24-22 پارس جنوبی، فعالیت داشته اند، ریسکهای اصلی و فرعی ساخت و ساز در مناطق استحصالی بر اساس روش دلفی فازی شناسایی گردید و بر اساس درخت خطا و روش گرانیگاه ریسکها ی مترتب بر ساخت و ساز در مناطق استحصالی رتبه بندی شدند. نتایج رتبه بندی نشان داد که ریسکهای مربوط به هزینه های بهسازی خاک و شالوده، افزایش نشستهای شالوده و کاهش ظرفیت باربری شالوده مهمترین و ریسکهای مربوط به توقف های عملکردی به دلیل مسائل تعمیر و بهسازی ساختگاه، پوسیدگی و زوال بتن و آلودگی آب دریا به عنوان کم اهمیت ترین ریسکهای ناشی از ساخت و ساز در بسترهای استحصالی هستند.

کلیدواژه ها:

مهندسی ریسک ، مهندسی ژئوتکنیک ، دلفی فازی ، بستر های استحصالی و درخت خطا