معصومه ابراهیمی هژیر

جمال میر صادقی در کتاب ادبیات داستانی، داستان در معنای عام را که شامل هر اثر خلاقی می باشد، مترادف با ادبیات می داند و داستان در معنای خاص که شامل هر اثر خلاقی همراه با تخیل است، مترادف با ادبیات داستانی می داند. کشمکش ها و واقعیت های زندگی انسان بین دو نیروی خیر و شر، نیکی و بدی، داستان ها را می سازند. گاهی این کشمکش ها منجر به جنگ می شوند. با شروع جنگ تحمیلی ایران و عراق، نویسندگان برای ترسیم رشادت، شجاعت، ایستادگی، پایداری، از خود گذشتگی و شهادت رزمندگان دست به خلق آثاری با موضوع پایداری و مقاومت زدند. یکی از عرصه های مورد توجه، داستان کودک و نوجوان است. داستان نویسی نداریم که نسبت به دردها و رنج های کودکان حساسیت نداشته باشد. اغلب نویسنده های امروز نسبت به کودکان، شادی، غم و آینده ی آن ها بیش تر از سایر افراد جامعه حساس و عاطفی هستند. نویسنده ای که حس عاطفی قوی ای نسبت به موضوع داستان داشته باشد و توانسته باشد با موضوعش ارتباط برقرار کند و یا حتی از نزدیک با موضوع درگیر باشد، به خوبی می تواند این حس را به مخاطبش انتقال دهد. شناخت احساس ها و بکارگیری آن توسط کودک و نوجوان نشانه ی رشد هیجانی و اجتماعی آن هاست و مولفه های شخصیتی کودکان در رابطه ی مستقیم بین محیط و خصوصیات عاطفی او قرار دارد؛ اگر او بتواند به راحتی با محیط اطراف خود ارتباط برقرار کند، توانسته رشد اجتماعی خود را به اثبات برساند، در غیر این صورت باید موقعیت هایی برای کسب تازه های روابط اجتماعی برای او فراهم آورد.