مقاوم سازی بذور گوجه فرنگی با استفاده از کلرور سدیم و تاثیر آن بر واکنش های فیزیولوژیکی گیاه

روشی که امروزه در مقابله با زمین های زراعی تنش دار توصیه میشود مقاوم سازی بذور است. دراین روش بذور توسط موادی مانند پلی اتیلن گلیکول نمک ها و تنظیم کننده های رشد نظیر آبسسیک اسیدتیمار می شوند. این مواد باعث آب کشیدگی سلول های بذر شده و از خروج ریشه چه در طول مقاوم سازیممانعت بعمل میآورند سپس بذور بعد از سپری شدن مدت زمان لازم برای مقاوم سازی خشک شده ولیسودمندی تیمارهای مقاوم سازی شده تا مدتی حفظ می گردد. اسناد و مدارک نشان میدهد مقاوم سازی برگوجه فرنگی نیز بعنوان یک گیاه حساس تاثیر دارد. مقاوم سازی بذور با کلرور سدیم موجب تغییراتفیزیولوژیکی در گوجه فرنگی را تائید میکند بخصوص این تغییرات گیاهان در مرحله رشد و توسعه گیاهآشکارمی گردد. در تیمارهای نمکی که بذورشان باکلرور سدیم مقاوم شده بود افزایشی در قندها و اسیدهایآلی برگها دربذور 30 روز بعد از تیمار شدن مشاهده شد که این افزایش در تیمارهای طولانیتر یعنی تیمار45 و 60 روزه بیشتر بود. در ریشه بذور مقاوم سازی شده افزایش ارگانیک اسید، ذخیره یون در ریشه هایگیاهان کاشته شده در 70 و 140 میلی مول نمک آب آبیاری حاصل از بذور مقاوم سازی بالاتر بود. در تیمارهاینمکی که بذورشان مقاوم شده بود افزایشی در قندها و اسیدهای آلی برگها در تیمارهای برداشت 30 روزهمشاهده شد که این افزایش در تیمارهای طولانیتر بیشتر بود. در ریشه بذور مقاوم سازی شده افزایشارگانیک اسید، بخصوص در بذور 60 روز بعد از تیمار شدن، کمتر از برگ ها بود.

کلیدواژه ها:

گوجه فرنگی ، ارقام ، تنش شوری ، درصد جوانه زنی ، میزان رشد