اثربخشی مثبت درمانی بر تاب آوری افراد معتاد در حال ترک

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی مثبت درمانی بر تاب آوری افراد معتاد در حال ترک بوده است. روش این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را کلیه افراد معتاد در حال ترک در کلینیک ترک اعتیاد در شهر کازرون در سال 1397 مراجعه کرده می باشند. روش نمونه گیری در این پژوهش، روش نمونه گیری در دسترس بوده است که از بین افراد معتاد در حال ترک، 32 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ( 16 نفر) و گروه ملاک ( 16 نفر) قرار گرفتند. جمعآوری دادهها بر اساس مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون، انجام پذیرفت. این روش آموزشی برای گروه آزمایش طی 15 جلسه هفته ای 2 جلسه و در زمان یک ساعت ونیم در مدت 2 ماه انجام شده است. و برای گروه کنترل آموزشی صورت نگرفت. تجزیه و تحلیل کوواریانس انجام پذیرفت. یافته های تحقیق نشان داد که میانگین تاب آوری در پس آزمون افراد معتاد در حال ترک نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که درمان مثبت درمانی بر تاب آوری افراد معتاد در حال ترک تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان مثبت درمانی ، تاب آوری ، افراد معتاد در حال ترک