بررسی رابطه تاب آوری و آلکسی تایمیا با امید به زندگی در دانش آموزان پیش دانشگاهی

امید به زندگی ازجمله عوامل موثر بر سلامت روانشناختی می باشد که متاثر از عوامل مختلفی است. پژوهش حاضر به هدف بررسی رابطه تاب آوری و آلکسی تایمیا با امید به زندگی در نمونه ای از دانش آموزان پیش دانشگاهی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- مقطعی بود. در این پژوهش 120 نفر از دانش آموزان مقطع پیش دانشگاهی شهرستان آستانه اشرفیه در پاییز سال 1396 به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر، مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون و پرسشنامه ی آلکسی تایمیای تورنتو که هر سه دارای روایی و پایایی معتبر می باشد، استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS.22 استفاده شد. نتایج نشان داد که تابآوری با امید به زندگی همبستگی مثبت و معنادار دارد (P> 0/01)؛ در مقابل آلکسیتایمیا با امید به زندگی همبستگی منفی و غیر معنادار دارد (P<0/01)؛ همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای تاب آوری و ناگویی هیجانی درمجموع 21 % از واریانس امید به زندگی را در دانشجویان تبیین می کنند. در پایان می توان اینگونه نتیجه گرفت که تاب آوری ازجمله عوامل موثر بر امید به زندگی می باشد و ناگویی هیجانی با امید به زندگی رابطه ای منفی و غیر معنادار دارد.از طرف دیگر در این تحقیق به طور غیرمستقیم معلوم شد که ناگویی هیجانی با تاب آوری رابطه ای منفی (معکوس) و معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، آلکسی تایمیا ، امید به زندگی