بررسی میزان شیوع انگل ایکتیوفیتریوس در پوست ماهیان قزل آلای رنگین کمان در استخر های پرورشی استان آذربایجان شرقی

سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 285

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

VETLAB01_389

تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1398

چکیده مقاله:

هدف: هدف از این تحقیق شناسایی میزان شیوع برخی از انگل های شایع در پوست ماهی قزل آلا می باشد زیرا آلودگی انگلی در آبزیان بخش مهمی از بیماری های آن ها را به خود اختصاص می دهد برای انجام تحقیق به ترتیب به هر کدام از 7 مزرعه پرورشی انتخاب شده مراجعه نموده وتعداد 20 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان از هر اندازه 10-1 و 50-10 و 150-50 گرمی را به صورت تصادفی از استخرهای موجود در مزرعه جمع آوری نموده و بعد از طی مراحل بی هوشی و نمونه برداری از انگل های سطح پوست ،مورد بررسی میکروسکوپیک قرار داده شد. مواد و روش کار: تعداد 20 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان از هر اندازه 10-1 و 50-10 و 150-50 گرمی را به صورت تصادفی برداشت نمونه ، سپس اقدام به بی هوشی توسط پودر گل میخک نمودیم . برای جمع آوری تک یاختگان انگل ماهی ، با استفاده از لامل از پوست ماهی نمونه برداری شده و بر روی لام قرار داده می شود. سپس لام های تهیه شده را با بزرگنمایی 400 ، 1000 و 4000 از نظر آلودگی به انگل های پوست مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج و بحث : از بین 140 نمونه 10-1 گرمی برداشتی از کل 7 مزرعه ،آلودگی به انگل ایکتیوفیتریوس به تعداد 24 عدد را نشان می دهد .از بین 140 نمونه 50-10 گرمی برداشتی از کل 7 مزرعه ، آلودگی به انگل ایکتیوفیتریوس به تعداد 26 عدد را نشان می دهد .از بین 140 نمونه 150-50 گرمی برداشتی از کل 7 مزرعه ، آلودگی به انگل ایکتیوفیتریوس به تعداد 28 عدد را نشان می دهد .در واقع 10-1 گرمی مورد بررسی 14/15% آلوده به انگل ایکتیوفیتریوس بودند و از مجموع 140 نمونه 50-10 گرمی مورد بررسی 19/60% آلوده به انگل ایکتیوفیتریوس و از مجموع 140 نمونه 150-50 گرمی مورد بررسی ، 20% آلوده به انگل ایکتیوفیتریوس بودند. ایکتیوفتیریاز با توسعه صنعت پرورش ماهی و افزایش تراکم در واحد سطح گسترش یافته است وعلت آن شانس ملاقات اشکال آزاد انگل با میزبانان جدید در شرایط پرورش متراکم ماهی است .مخیر(1359)، جلالی (1372)، روحانی (1374)، مغینمی (1374)، مولنار(1993) بروز آلودگی با ایک را در اغلب ماهیان آب شیرین بخش اعظم کشور گزارش کرده اند .