مقایسه دو روش دیازو و لرچ در تفریق لاشه گاو هاى داراى زردى پاتولوژیک از فیزیولوژیک کشتار شده در کشتارگاه های شهر اصفهان

هدف: ایکتر یا زردی یک نشانه بالینی کلاسیک بیماری های همولیتیک کبدی و صفراوی است که باعث افزایش میزان سرمی بیلی روبین می شود. زردی زمانی ظاهر می شود که میزان بیلی روبین توتال خون به بیش از2 میلی گرم در دسی لیتر برسد. در بازرسی کشتارگاهی گوشت لاشه های مبتلا به ایکتر باید از نوع زردی فیزیولوژیک که در دام های پیر و برخی از نژادهای خاص وجود دارد؛ متمایزگردد. مواد و روش کار: طی این مطالعه تعداد 138 لاشه گاو به ظاهر زرد رنگ در کشتارگاه های شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفت و ازهرکدام نمونه های خون و چربی اخذ گردید. جهت تفریق زردی فیزولوژیک از نوع پاتولوژیک آزمایش های تعیین بیلی روبین تام و مستقیم سرم(به روش دیازو)اندازه گیری شد و با نتایج آزمون لرچ (رایمینگتون-فاوری)مقایسه شد. نتایج و بحث : بررسی 138نمونه لاشه ی زرد رنگ با روش لرچ نشان داد 112 (81/1 درصد) مورد دارای زردی فیزیولوژیک و 26 (18/8درصد)مورد دارای زردی پاتولوژیک بودند (50 درصد نمونه های مشکوک این آزمون به عنوان زردی پاتولوژیک و 50 درصد به عنوان زردی فیزیولوژیک قلمداد شدند). با بررسی سرمی این نمونه ها با روش دیازو با توجه به میزان بیلی روبین تام آن ها 115 (83/3 درصد) مورد دارای زردی فیزیولوژیک و 23 (16/7 درصد) نمونه به عنوان زردی پاتولوژیک برآورد شدند. از 138 لاشه زرد رنگ ، 7 (5/07 درصد) لاشه به علت زردی پاتولوژیک حذف گردید که آزمون های دیازو و لرچ آن را تایید نمود. در این مطالعه اگر آزمون دیازو مبنای قضاوت قرارگیرد 5 (3/62درصد) نمونه از نمونه های مورد مطالعه به روش لرچ مثبت کاذب و2 (1/44درصد) نمونه منفی کاذب قلمداد شدند. نتایج مشخص ساخت حساسیت 91/2 درصد، ویژگی 95/6درصد و ارزش پیشگویی مثبت 80/7 درصد و ارزش پیشگویی منفی 98/21 درصد می باشد.

کلیدواژه ها:

ایکتر ، بیلی روبین ، دیازو ، لرچ ، حساسیت ، ویژگی