محمدمهدی نادی ابیانه - استاد گروه معماری ،دانشگاه ازاد اسلامشهر،تهران،ایران

انتقال تکنولوژی و توسعه صنایع بزرگ، گسترش راه های ارتباطی، امکانات فرهنگی و سایر جاذبه های فریبنده درشهرهای بزرگ، پیامدهایی نظیر خالی شدن روستاها، تبدیل روستاها به شهرهای کوچک، همچنین تبدیل شهرهای کوچک و میانی به شهرهای بزرگ و افزایش تعداد شهرها را سبب گردیده است گسترش بی رویه و سریع، تراکم وتمرکز بیش از حد جمعیت در شهرهای بزرگ سبب گردیده است که این شهرها قادر به تداوم حیات سالم شهری نبوده،در واقع توان ارائه خدمات لازم برای ساکنان خود را نداشته باشد .با توجه به این مسائل در شهرهای بزرگ و برای توزیع رشد متعادل اقتصادی و اجتماعی و کنترل بی رویه آنها، ایجاد شهرهای جدید پیرامون شهرهای بزرگ در جهت کاهش جمعیت و جاذبه های آنها در فاصله مناسب از شهرهای بزرگ پیشنهاد گردیده است شهر جدید پردیس در فاصله 35 کیلومتری کلان شهر تهران یکی از پنج شهر جدیدی است که در ناحیه شهری تهران به منظور سامان دهی نظام سکونت در منطقه کلان شهری تهران و جذب سر ریز جمعیت شهر تهران طراحی و احداث شده است این مقاله به بررسی میزان عملکرد شهر جدید پردیس در جذب سرریز جمعیت مادر شهر تهران و میزان مطلوبیت کیفیت زندگی در این شهرمی پردازد.روش تحقیق در این پژوهش، مبتنی برمطالعات کتابخانه ای و اسنادی ،مشاهدات میدانی،مصاحبه و به دست اوردن داده ها از طریق پرسشنامه و تجزیه وتحلیل اطلاعات با نرم افزارspssصورت پذیرفت یافته های این پژوهش نشان می دهد که وضعیت موجود کیفیت زندگی در شهر جدید پردیس با وضعیت مطلوب اختلاف معنا داری دارد

شهر جدید پردیس، تمرکززدایی، مادرشهرتهران، سرریزپذیری جمعیت، گسترش شهری