نقش خودآگاهی هیجانی در پیش بینی تعهد به مدرسه دانش آموزان دختر پایه پنجم و ششم شهر اردبیل

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش خودآگاهی هیجانی در پیش بینی تعهد به مدرسه دانش آموزان دختر پایه پنجم و ششم شهر اردبیل بود. روش تحقیق توصیفی- همبستگی از نوع پیش بین است. جامعه آماری تحقیق مشتمل بر کلیه دانش آموزان دختر پایه پنجم و ششم مدارس ابتدائی شهر اردبیل در سال تحصیلی 1397- 98 به تعداد 800 نفر که از بین آنها 260 نفر نمونه از طریق جدول مورگان گرجسی به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. از پرسشنامه ی های خودآگاهی هیجانی گرنت، فرانکلین و لانگفورد (2002) و پرسشنامه تعهد به مدرسه که توسط سواری (1396) برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. پایایی ابزار اندازه گیری با استفاده از روش آلفای کرونباخ برای پرسشنامه های خودآگاهی هیجانی 0/77 و برای تعهد به مدرسه 0/79 به دست آمد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بین خودآگاهی هیجانی و تعهد به مدرسه رابطه مثبت معنیدار وجود دارد .(p> 0/01) همچنین بین خرده مقیاس های بازشناسی، شناسایی، تبدیل سازی، محیط گرایی و حل مساله با تعهد به مدرسه رابطه مثبت معنی داری وجود دارد .(p> 0/01) نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که خرده مقیاس های خودآگاهی هیجانی 27/1 درصد از واریانس تعهدبه مدرسه به صورت مثبت و معنادار پیش بینی می کنند R2 =0/271) تعدیل شده) و در این بین خرده مقیاس حل مساله با مقدار بتای (β=0/386) بیشترین نقش را در×پیش بینی تعهد به مدرسه دارد. به نظر می رسد تمرکز و توجه مربیان و اولیاء بر نقش کلیدی خودآگاهی هیجانی در عرصه تحصیلی، می تواند زمینه ارتقای تعهد به مدرسه را در بین دانش آموزان فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

خودآگاهی هیجانی ، تعهد به مدرسه ، دانش آموزان