معصومه ابراهیمی - کارشناس ارشد گروه روانشناسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران
رضا فراشبندی - دانشجوی دکتری گروه فلسفه تعلیم و تربیت، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران

هدف از انجام این مقاله، شناسایی جایگاه رفتار درمانی شناختی در روانشناسی می باشد که با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش توصیفی و تحلیلی به نگارش درآمده است. در ابتدا مفهوم جایگاه رفتار درمانی شناختی، اصول رفتار درمانی شناختی، فرایند ارزیابی رفتار درمانی شناختی، کاربردهای رفتار درمانی شناختی، سلسله مراتب رفتار درمانی شناختی، آموزش و اجرای تکنیک های رفتاری، آموزش و اجرای تکنیک های شناختی، ساختار جلسه های رفتار درمانی شناختی، طرز کار رفتار درمانی شناختی، ویژگی های رفتار درمانی شناختی، فرایند مصاحبه در رفتار درمانی شناختی، ابزارهای ارزیابی در رفتار درمانی شناختی و نظریه های رفتار درمانی شناختی مورد بحث قرار گرفت. رفتار درمانی شناختی نوعی روش رواندرمانی است که تمرکزش بر تاثیر باورها، تفکرات و نگرشهای فرد بر احساسات و رفتارهای اوست. هدف از رفتار درمانی شناختی این است که به افراد آموزش دهد چگونه در طول زندگیشان فعالانه با مشکلات یا اتفاقات مختلف مواجه شوند و آنها را پشت سر گذارند. با توجه به مطالب ارائه شده، استفاده صحیح از رفتار درمانی شناختی می تواند نقش موثر و بسزایی در بین افراد داشته باشد که در این مقاله به بررسی ابعاد آن پرداخته شد.

رفتار درمانی شناختی، ساختار یافته بودن، تجربی بودن، اکتشافی بودن