مقایسه کیفیت زندگی و رضایت زناشویی در مادران دارای کودک اتیسم و کودک عادی شهر اهواز

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه کیفیت زندگی و رضایت زناشویی در مادران دارای کودک اتیسم و کودک عادی شهر اهواز بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مادران دارای کودک اتیسم و کودک عادی شهر اهواز در سال 1394 تشکیل می دهند که از این جامعه آماری تعداد 180 نفر ( 90 مادر دارای کودک اتیسم و 90 مادر دارای کودک عادی) به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ فرم کوتاه استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری MANOA نشان داد که بین مادران دارای کودک اتیسم و کودک عادی از لحاظ کیفیت زندگی و رضایت زناشویی تفاوت معنی دار وجود دارد. به علاوه، نتایج نشان داد که مادران دارای کودک اتیسم در مقایسه با مادران دارای کودک عادی از لحاظ کیفیت زندگی و رضایت زناشویی در سطح پایین تری قرار داشتند. سطح معناداری در این پژوهش P> 0/05 در نظر گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

اتیسم ، کیفیت زندگی ، رضایت زناشویی