سعید صادقی - گروه روانشناسی بالینی و سلامت، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران.
حمیدرضا پوراعتماد - گروه روانشناسی شناختی، پژوهشکده علوم شناختی و مغز، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران.
رضا خسروآبادی - گروه مدلسازی شناختی، پژوهشکده علوم شناختی و مغز، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران
صدیقه نیکبخت - گروه مغز و اعصاب اطفال، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

مطالعات اخیر نشان داده اند که مواجهه افراطی خردسالان در دوره های حساس رشد با وسایل دیحیتال می تواند سبب القاء رفتارهای شبه اتیسم شود. این مطالعه به بررسی تاثیر غنی سازی سبک زندگی خردسالان از طریق آموزش تعامل به والدین و حذف وسایل دیجیتال از زندگی این خردسالان انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی، تک گروهیبا پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که به دنبال 8 هفته آموزش والدین برای ارتباط با کودک و حذف وسایل دیجیتال رفتار کلیشه ای F=18.52,P<0.001 Ƞ2=0.63 و علائق محدود F=7.73,P<0.05,Ƞ2=0.41 خردسالان کاهش معنیداری نشان داد و این تغییرات پس از گذشت دوماه از پایان مداخله همچنان پایدار بود. اندازه اثر مداخله منتخب متوسط بود. پیشنهاد می شود از مواجهه خردسالان با وسایل دیجیتال در سنین اولیه پیشگیری به عمل آید و با راهبردهایی همچون ایجاد سبک زندگی سرشار از تعامل انسانی، تقویت پیوندهای عاطفی بین والدین یا مراقب با کودک و به طور کلی غنی سازی محیط با محرک های اجتماعی، شناختی و هیجانی به تحول سالم خردسالان کمک شود

دایه گری دیجیتالی، رفتارهای شبه اتیسم، رابطه والد-کودک