شهرزاد رضایی رضوان - مشاور مراکز آموزشی استثنایی شهرستان بجنورد

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین بخشایشگری و امیدواری با کیفیت زندگی والدین دارای فرزند اتیسم انجام شده است. برای رسیدن به هدف مزبور 100 نفر از مادران و پدران دارای فرزند اتیسم، به روش نمونه گیری تصادفی از استان خراسان شمالی انتخاب شدند. گردآوری داده ها با استفاده از ابزارهایی شامل آزمون بخشایشگری انرایت 1997، امیدواری اشنایدر و همکاران 2001 و پرسشنامه کیفیت زندگی واروشروبوون 1992 صورت گرفت. آزمون های آماری مورد استفاده آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی و رگرسیون) بود. نتایج پژوهش نشان داد میزان بخشایشگری و امیدواری بر کیفیت زندگی والدین دارای فرزند اتیستیک تاثیر مثبت دارد و کیفیت زندگی آنها از طریق میزانبخشایشگری و امیدواری قابل پیش بینی است. بدین صورت که هر چه بخشایش و امیدواری بالاتر، کیفیت زندگی نیز مطلوب تر خواهد بود و بالعکس. بنابراین میتوان گفت داشتن فرزند اتیسم بر میزان بخشایشگری و امیدواری والدین تاثیرگذار است، و توان پیش بینی کیفیت زندگی بهتر از روی بخشایش و امیدواری نیز وجود دارد.

بخشایشگری، امیدواری، کیفیت زندگی، والدین کودکان اتیستیک