اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش استرس والدگری مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهرکرمانشاه

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش استرس والدگری مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهرکرمانشاه بود. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل مادران کودکان مبتلابه اختلال انیسم در شهر کرمانشاه بود. نمونه گیری از طریق روش نمونه گیری در دسترس انجام شد و نمونه ی مورد مطالعه 40 نفر بود که از بین افراد شرکت کننده به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش 20 نفر و کنترل 20 نفر به طور تصادفی جایگزین شدند. متغیر مستقل شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بود که در 8 جلسه 2 ساعته بر روی گروه آزمایش اجرا شد و بر روی گروه کنترل هیچگونه مداخله ای انجام نش. ابزار پژوهش شاخص تنش والدینی بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد . یافته های پژوهش نشان داد که مداخله ی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی باعث کاهش استرس والدگری مادران کودکان مبتلا به اختلال اتیسم نسبت به گروه کنترل شد که نشان دهنده اثربخشی این مداخله بود. نتایج پژوهش نشان داد که مداخله ی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی موجب کاهش استرس والدگری در مادران کودکان مبتلا به اختلال اتیسم شده است. نتایج این پژوهش می تواند درمانگران را در زمینه کمک رساندن به مادران کودکان اتیسم هدایت کند.

کلیدواژه ها:

شناخت درمانی ، ذهن آگاهی ، استرس والدگری ، مادران ، اتیسم