اثربخشی رفتاردرمانی به روش لواس در بهبود نشانگان درخودماندگی کودکان اوتیسم با تکیه بر مطالعه موردی
محل انتشار: همایش خانواده، اختلال اتیسم و چالش های همراه
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,038
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
KACMED01_037
تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1398
چکیده مقاله:
هدف: هدف از مطالعه حاضر، تعیین اثربخشی رفتاردرمانی لواس در بهبود نشانگان درخودماندگی کودکان اوتیسم بود. روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح آن تک آزمودنی با چند خط پایه بود. دو کودک (پسر 5 سال و 7 ماه، دختر 6 سال و 3 ماه) از میان کودکان دارای اختلالات طیف اوتیسم در یک مرکز روان درمانی شهر تهرانبه صورت غیر تصادفی و در دسترس انتخاب شدند. از طریق روش های سنجش مشاهده ای، فهرست وارسی و مقیاس درجه بندی اوتیسم ، داده های مهارت های حرکتی، شناختی و گفتاری جمع آوری گردید. پس از مشاهده ثبات نسبی در خط پایه، برنامه مداخله لواس اجرا شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل نموداری و ترسیمی استفاده شد. یافته ها: سنجش مشاهده ای و فهرست وارسی حاکی از وجود تفاوت معنی دار بین شرایط خط پایه و مداخله بود به صورتی که پس از پایان برنامه مداخلات در توانایی های حرکتی، شناختی و گفتاری بهبودی نشان دادند. نتیجه گیری: برنامه مداخلاتی لواس بر کاهش علائم درخودماندگی کودکان و افزایش مهارت شناختی، حرکتی و گفتاری آنها موثر است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سوسن نیک منش
گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، ایران
قاسم کشاورز گرامی
گروه سنجش و اندازهگیری، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، ایران
مریم طهرانی زاده
گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، ایران