اثربخشی آموزش داستان های اجتماعی بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان پسردارای اختلال طیف اتیسم سال تحصیلی 96-97

هدف: اختلال طیف اتیسم، اختلال عصب شناختی پیچیده ای است که تاثیر منفی بر رشد توانمندی های متعدد، مهارت ها، ارتباطات و تعاملات اجتماعی دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی آموزش داستان های اجتماعی بر بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان پسر دارای اختلال طیف اتیسم انجام شده است. روش: جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی دانش آموزان پسر 7-11 ساله دارای اختلال طیف اتیسم در مدارس استثنایی شهر تهران در سال تحصیلی 96-97 بودند. روش پژوهش به کار گرفته شده، طرح نیمه آزمایشی که شامل پیش آزمون –پس آزمون با گروه گواه بوده است. با روش نمونه گیری در دسترس یک گروه 20 نفری از دانش آموزان انتخاب شدند. آنها در دو گروه مساوی قرار داده شدند که نیمی از آنها در گروه آزمایش و نیمی دیگر در گروه گواه بوده اند. مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت 1990 SSRS برای هر دو گروه به کار رفت. یافته ها: نتایج 16 جلسه آموزش داستان های اجتماعی با استفاده از روش u من ویتنی نشان داد که دانش آموزانی که تحت آموزش قرار گرفته اند، مهارت های اجتماعی آنان بهبود یافته است. نتیجه گیری: آموزش داستان های اجتماعی تاثیر معناداری بر بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال طیف اتیسم به همراه داشته است.

کلیدواژه ها:

داستان های اجتماعی ، مهارت های اجتماعی ، اختلال طیف اتیسم