اثر محلول پاشی سیلیکون روی برخی از شاخص های فیزیولوژیک و بیو شیمیایی ارقام باقلا (.Vicia faba L) تحت تنش خشکی

خشکی یکی از مهمترین عوامل محدودکننده رشد گیاهان در سراسر جهان و شایع ترین تنش محیطی است که عملکردگیاهان زراعی تقریبا 52 درصد از اراضی جهان را محدود می کند. سیلسیم دومین عنصر معدنی موجود در پوسته زمین است،به گونه ای که در حدود 52/3 درصد پوسته زمین را تشکیل می دهد. هدف این پژوهش بررسی اثر سیلیکون در افزایش تحمل به شرایط خشکی در دو رقم گیاه باقلا بود. این آزمایش به صورت فاکتوریل در بلوک های کامل تصادفی در 2 تکراردر اتاقک رشد آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهی دانشگاه گرگان انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو رقم باقلا (52، 25)، دوسطح سیلیکون (5،2 میلی مولار) و دو سطح خشکی با دور آبیاری (4 و 8 روزه) بود. خشکی سبب کاهش رشد در دو رقمباقلا شد که این کاهش در وزن تر و خشک ریشه و بخش هوایی دیده شد. سیلیکون اثرات خشکی را در کاهش رشد گیاهباقلا تا حدودی تخفیف داد. همچنین خشکی سبب کاهش میزان کلروفیل، افزایش فعالیت گایاکول پراکسیداز محلول شد درمقابل تغذیه سیلیکون میزان کلروفیل گیاهان تحت تنش خشکی را زیاد کرد و همچنین افزایش فعالیت گایاکول پراکسیدازمحلول تحت تنش خشکی با استفاده از سیلیکون تشدید شد. این نتایج نشان داد که کاربرد سیلیکون می تواند اثرات خشکیدر گیاه باقلا را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

سیلیکون ، تنش ، خشکی ، باقلا