الگوریتم بهینه یابی ترکیبی ژنتیک و ازدحام ذرات ارتقاء یافته با توزیع نرمال ضریب اینرسی

الگوریتم بهینه یابی ازدحام ذرات یکی از روشهای فرابتکاری شناخته شده است که بر اساس هوش جمعی کار میکند. رویکردهای گوناگون برای بهبود رفتار این الگوریتم معرفی شده اند و در این بین انتخاب سرعت به منظور یافتن نقاط جدید جهت استفاده در گامهای بعد اهمیت دارد. ضریب اینرسی سرعت از عوامل اثرگذار بر دامنه جستجوی روش میباشد که معمولا بصورت ثابت، خطی و نمایی میتواند تغییرکند. در این تحقیق با بکارگیری و اعمال میانگین و انحراف معیار بهترین تجربه شخصی و بهترین تجربه جمعی ذرات در هرمرحله سرعت الگوریتم ازدحام ذرات بهبود یافته است. این الگوریتم ارتقاء یافته در کنار الگوریتم ژنتیک قرار گرفته و با دو تابع آزمون رایج با این الگوریتم حل شده اند در این روش ترکیبی ابتدا الگوریتم ژنتیک در حل مسئله اعمال و سپس با کمک روش بهینه یابی ازدحام ذرات ارتقاءیافته جمعیت جدید اصلاح میشود و کار تا زمان برآورده شدن معیار همگرایی ادامه پیدا میکند. همگرایی و دقت روش ارائه شده در حل توابع آزمون از یافته های این پژوهش است.

کلیدواژه ها:

الگوریتم بهینه یابی ترکیبی ارتقا یافته ، الگوریتم بهینه یابی ازدحام ذرات ارتقاء یافته ، الگوریتم ژنتیک ، ضریب اینرسی سرعت.