تبیین عوامل موثر بر ارزیابی ساختمان سبز و تحقق پایداری

ساختمان سبز مجموعه ای از تسهیلات سالم طراحی و اجرا شده با ویژگی کارآمدی منابع و با استفاده از اصول بنیادین اکولوژیک است که حفظ بنیانهای اساسی همچون به حداقل رساندن اثرات منفی بر فاکتورهای محیط زیست، افزایش سلامت و بهداشت استفاده کنندگان بنا، بازدهی اقتصادی برای توسعه دهندگان و جامعه محلی و ملاحظات چرخه حیات در طی فرایند برنامهریزی و توسعه آن، از اهمیت بسزایی برخوردار است.در عصر حاضر احداث محیطهای مصنوع و اثرات منفی فرایند ساخت و بهرهبرداری به خوبی شناخته شده است. این اثرات شامل آلودگی صوتی، آلودگی هوا، گرد و غبار، ترافیک، نخاله های ساختمانی،پسماند، دفع زباله، مصرف زیاد منابع طبیعی و انسانی و تاثیرات منفی اقلیمی و محیطزیستی در مرحله ساخت و ساز و بهرهبرداری است. رهیافتی که مطالعه حاضر دربرگرفته است رویکرد پایداری محیطی است. این مطالعه یک بررسی توصیفی تحلیلی است که با مروری بر مطالعات انجام یافته، به بحث و بررسی در زمینه ساختمانهای سبز و مزایای آن، راه های دستیابی به ساختمان سبز، معیارهای ارزیابی و سامانه های سنجش استانداردهای ساختمان سبز و تاثیر ساختمان سبز در پایداری محیطی میپردازد. نتایج حاکی از آن است که معیارهای موجود در سامانه های سنجش ساختمان سبز در راستای تامین مزایای محیط زیستی )بهبود وحفاظت ازتنوع زیستی و اکوسیستم، بهبودکیفیت هوا و آب، کاهش تولید پسماند، حفاظت واحیاء منابع طبیعی(، مزایای اقتصادی) کاهش هزینه های عملیاتی، بهبود بهرهوری ساکنان و بهینه سازی عملکرد اقتصادی درطول چرخه حیات(، مزایای اجتماعی) بهبود سلامت وآسایش ساکنان، بهبود کیفیت هوا درمحیط داخلی، کاهش فشار بر زیرساختهای محلی و بهبودکیفیت کلی زندگی( عمل نموده و کاملا با ابعاد سه گانه پایداری)اجتماعی، اقتصادی و محیطزیستی( مطابقت دارد.

کلیدواژه ها:

ساختمان سبز ، مزایای ساختمان سبز ، پایداری