مواضع و چالش های سیاست خارجی ایران در دوران ریاست جمهوری روحانی

حسن روحانی، هفتمین رئیس جمهور ایران پس از انقلاب، پیشبرد اصول سیاست خارجی مندرج در قانون اساسی و مذاکره با کشورهای غربی و آمریکا، حل پرونده هسته ای و تعامل فعالانه با کشورهای منطقه را در راس برنامه های خود قرار داده و از این دیدگاه تبعیت می نمودند که ایران با اتخاذ شیوه هایی در عرصه سیاست خارجی می تواند، اگر نه همه بلکه دست کم بخشی از، مشکلات درونی و به طور عمده اقتصادی خود را مدیریت نماید. این دیدگاه از همان ابتدای فعالیت های انتخاباتی و آغاز به تصدی ریاست قوه مجریه با موافقت ها و مخالفت هایی مواجه شد. موافقان، گسترش تعامل در عرصه سیاست خارجی را لازمه زیستن در عرصه جهانی می دانند و بر تنش زدایی تاکید می کنند، مخالفان هم این شیوه را اشتباه محاسباتی و راهبردی در تشخیص راه عبور کشور از بحران ها، که از نوعی خوش بینی به قدرت های خارجی، و علی الخصوص آمریکا، نشات می گیرد؛ برخورد عجولانه در تصمیم گیری های کلان و مذاکرات هسته ای؛ و گاهی هم فاصله گرفتن از توصیه های رهبر جمهوری اسلامی ایران تلقی می کنند. با خروج آمریکا از برجام، دیدگاه منتقدان و مخالفای دولتتقویت شد و بروز مشکلات بیشتر در عرصه مسائل مدیریتی و اقتصادی کشور پس از آن و کندی پاسخ شفاف از سوی اروپایی ها نیز به وخامت اوضاع دامن زده است. مسئله اصلی این است که دولت آقای روحانی با یک چالش بسیار جدی مواجه است و گذار موفق از این مرحله و تدبیر صحیح می تواند خط سیر آینده ایران را تعیین کند. به نظر می رسد که مجموعه ای از علل و عوامل درونی و برونی از یک سو به این چالش منجر شده، و از سویی دیگر هم راه حل هایی با توجه به مجموعه عوامل درونی و برونی می تواند و سبب خروج از این چالش یا مدیریت صحیح آن گردد.

کلیدواژه ها:

انقلاب اسلامی ایران ، حسن روحانی ، سیاست خارجی ، برجام ، چالش