بررسی مفهوم خشم و خشونت در شعر چند شاعر پارسی گوی

خشم یک نوع احساس است که همواره بین دو حالت متغیر است. خشم میتواند عصبانیت و ناراحتی جزئی و یا در نوع حاد آن، واکنشی جنونآمیز باشد. طبق نظر دکتر چارلز اسپیلبرگر، خشم نیز احساسی ( emotion ) نظیر سایر احساسات انسان است که با ویژگی های روانشناسی اشخاص تغییر می کند. هنگامی که عصبانی می شوید آثار فیزیولوژیک خشم در بدن ظاهر می شود، ضربان قلب و فشار خونتان بالا می رود و میزان ترشح هورمون ها نیز افزایش می یابد. (اسپیلبرگر، 1995 ) خشم، عکسالعمل طبیعی در برابر تهدید، خطر و ... است که به ما این اجازه را میدهد که در شرایط بحرانی از خود دفاع کنیم. بنابراین عصبانیت برای بقا و پایداری انسان ها ضروری و اجتناب ناپذیر است، ولی نباید فراموش کرد که برخورد فیزیکی با افراد و مواردی که ما را خشمگین می کنند، از لحاظ قانونی و معیارهای اجتماعی ناهنجار تلقی می گردد و پیامدهای منفی خواهد داشت. در این پژوهش مصادیق خشم و خشونت را در متون ادب فارسی و نیز کلام شاعران بررسی می کنیم. همچنین راه حل هایی نیز جهت مقابله ی منطقی با این نوع از احساسات بشری مطرح می شود.

کلیدواژه ها:

خشم ، خشونت ، آزار ، حلم ، اعتدال و ادبیات فارسی