تاثیر تمرینات ریتمیک بر تعادل ایستا و پویای دانش آموزان کم توان ذهنی

امروزه، برخورداری از حقوق اجتماعی مساوی، اولین و مسلم ترین حق هر فرد است و به دور از انصاف است که افرادی با شرایط خاص و یا براساس جبر طبیعت و... که از سلامت روح و روان محروم شده اند، نادیده گرفته شوند. تعادل، مسئله ای است که در این گروه دارای اهمیت بوده و می باشد. تعادل یکی از اجزای جدایی ناپذیر همه فعالیت های روزانه و بخش کلیدی برای عملکرد های افراد است. این ویژگی در کودکان و به ویژه کودکان کم توان ذهنی دارای اهمیت بوده و می تواند به شیوه های گوناگون ارتقا یابد. یکی از این شیوه ها به کار گیری حرکات ریتمیک و بهره گیری از موسیقی است که از طریق چهار مکانیزم؛ کاهش احساس خستگی، افزایش سطح انگیختگی، ایجاد هماهنگی و در نهایت افزایش آرامش و احساس راحتی باعث بهبود عملکرد می شود و ترکیب ورزش و موسیقی انگیزه تحریکات شناختی را افزایش می دهد.هدف تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات ریتمیک بر تعادل ایستا و پویای دانش آموزان کم توان ذهنی بود که با روش توصیفی و بهره گیری از نظرات محققین گوناگون انجام پذیرفته است. با توجه به بررسی پژوهش های صورت گرفته در زمینه مورد نظر، تاثیر تمرینات ریتمیک بر تعادل ایستا و پویایی دانش آموزان کم توان ذهنی مثبت ارزیابی می شود. با بررسی تمرینات بدنی بر تعادل افراد، افزایش تعادل را به علت تکیه بر اطلاعات حسی – حرکتی گیرنده های عمقی و کاهش وابستگی به اطلاعات بینایی برای کنترل قامت و حفظ تعادل ملاحظه می کنیم.

کلیدواژه ها:

تمرین ریتمیک ، تعادل ایستا ، تعادل پویا ، کودکان کم توان ذهنی