بررسی تاثیر تراکم ساختمانی در میزان حس مکان در مجتمع های مسکونی (مطالعه موردی: شهرک گلستان و مجموعه برج های عرفان منطقه 22 تهران)

می توان بیان داشت که حس مکان، حلقه ای گم گشته در زنجیره زندگی روزمره بسیاری از جوامع مدرن امروزی می باشد؛ جوامعی که دچار بحران حاکمیت مدرنیزه بر پیکره زندگی سنتی پیشین خود می باشند. با توجه به نقش ادراکات افراد از محیط و به دنبال آن حس مکان و تاثیر آن بر زندگی روزمره، روابط اجتماعی و... و از طرفی مباحث مربوط به افزایش جمعیت، رشد شهرنشینی و...که منجر به افزایش تراکم ساختمانی می گردد، لزوم توجه هرچه بیشتر به این موضوع مشخص می گردد.منطقه نوپای 22 تهران به دلیل شرایط استراتژیک و همچنین قوانین ساخت وساز حاکم بر آن، شاهد افزایش روزمره جمعیت و تراکم ساختمانی می باشد. به گونه ای که در بازه زمانی کوتاهی، شاهد پیدایش برج های متعددی در این منطقه می باشیم که این خود می تواند به اهمیت بررسی موضوع حس مکان در این محدوده تاکید نماید. در این راستا سعی شده است در این پژوهش به بررسی عوامل موثر بر حس مکان و عوامل تاثیرپذیر از بلندمرتبه سازی پرداخته و از طریق پرسشنامه، به بررسی دقیق تری از این موارد در محدوده مدنظر پرداخته شود.اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ها، با استفاده از نرم افزار Spss تحلیل گشته است. در ادامه برای بررسی پایایی از روش آلفای کرونباخ، برای تعیین نرمال یا عدم نرمال بودن داده از آزمون کلوموگراف اسمیرنف و آزمون تی با دو نمونه مستقل استفاده شده است. نهایتا با تکیه بر نتایج به دست آمده از تحلیل پرسشنامه مشخص گردید: ساکنین برج نشین پژوهش حاضر، به حس مکان به محل زندگی خود دست یافته اند اما با فاکتورهایی مغایر با اصول و نظریات موجود که در ادامه به آن ها اشاره می شود.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، تراکم ساختمانی ، ساختمان بلندمرتبه ، منطقه 22 شهرداری تهران