تاثیرمتقابل شادی و امید درسبک زندگی

مقدمه: نقش عواطف و احساسات در زندگی بشر گاه بیش تر از عقل و خرد است. روحیه انسانی ارتباط تنگاتنگی با عواطف و احساسات وی دارد.یکی از ساز وکارهای حیات و زندگی, امیدواری است. از نظر جهان بینی توحیدی, امید تحفه الهی است که چرخ زندگی را به گردش وامی دارد. اگر روزی امید از انسان گرفته شود, دوران خمودگی و ایستایی او فرا می رسد.متقابلا شادی و نشاط یک پدیده طبیعی و از نیازهای اساسی و لازمه زندگی انسان است. روش بررسی: این مقاله با بیان ماهیت وعوامل ایجاد شادی و امید و نقش آن در سلامت و بهداشت روان و رابطه متقابل آنها در ارتباط با سبک زندگی به روش توصیفی تحلیلی با رویکردی قرآنی روایی و روانشناسی می باشد. نتایج و بحث: نتیجتا زمانی که مردم جامعه ای از امید و نشاط اجتماعی برخوردار باشند، وفاق، همبستگی، تعلق اجتماعی،تعاملات اجتماعی مطلوب، مشارکت، رضایت از زندگی و همچنین سلامت روانی و اجتماعی افراد افزایش می یابد. بسط و گسترش روحیه نشاط، امیدواری، اعتماد اجتماعی و هنجارهای اجتماعی از اولویت هایی است که باید حائز اهمیت قرار گیرد.همچنین شادی و نشاط در بروز استعدادها و خلاقیت افراد نقش اساسی دارد و افراد بی نشاط و ناامید نمی توانند از استعدادهای نهفته خویش به امید ثمره بهره کافی ببرند. نتیجه گیری: امیدوار بودن, هنری است که باید همگان به خصوص نسل پویای جوان آن را فرا گیرند.نشاط و شادابی عامل امید افزای زندگی است. تعبیر و تفسیر دین از شادی این است که شادی خود هدف نیست، بلکه عاملی مهم و موثر برای رسیدن انسان به کمال عالی انسانی است

کلیدواژه ها:

امید ، شادی ، سبک زندگی ، نشاط اجتماعی ، رضایت