اثربخشی آموزش رفتارهای ارتقاء دهنده سبک زندگی در افراد نابینای با شاخص BMI بالا

به دلیل فقدان قوه بینایی و نبود امکاناتی ویژه برای نابینایان،این افراد به سختی می توانند در جامعه تردد داشته باشند که این امرباعث بروز دچار انواع اختلالات جسمی وروحی می شوند.هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش رفتارهای ارتقاء دهنده سبک زندگی در افراد نابینای با شاخص BMI بالا در شهر تهران می باشد روش پژوهش: این مطالعه مداخله ای آزمایش و کنترل بود که جامعه آماری شامل کلیه افراد نابینای مرد و زن بین سنین 50تا20 سال در شهر تهران به تعداد 850 نفر می باشدکه به روش نمونه گیری در دسترس 60 نفر دوگروه کنترل وآزمایش هرکدام 30 نفر که شاخص BMI بالا دارندانتخاب شده بودند اجرا شد. قبل از اجرای مداخله دو گروه پرسش نامه استاندارد نیمرخ رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی HPLP II را تکمیل کردند و دو ماه پس از اجرای مداخله، هر دو گروه همان پرسش نامه را تکمیل کردند. یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های tوChi- square تجزیه و تحلیل شدند یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن در دو گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 20/95±7/9 و 50/51±9/2 می باشد که پس از مداخله آموزشی میانگین نمره گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری را نشان داد P<0.05 نتیجه گیری: پژوهش نشان می دهد که افراد نابینایی که تحرک ناکافی وتغذیه نامناسب واسترس بالا دارند پتانسیل بالایی برای چاقی مفرط دارند لذا ضرورت دارد تغیر سبک زندگی این افراد با برنامه ریزی در مورد اشتغال،فعالیت های مفرح ورزشی لحاظ گردد

کلیدواژه ها:

افراد نابینا ، شاخص BMI بالا ، سبک زندگی