بررسی مدیریت شهری در ایران و نقش جایگاه شهروندان در مدیریت مشارکتی

امروزه، مشارکت نقش مهمی در نظریه و عمل شهرسازی و طراحی شهری پیدا کرده است. از دیدگاه نظر ی،مشارکت اقدام سازمان یافته ای در جهت حصول دستاوردهای عینی است که تشدید و تهییج امر مشارکت را در جامعه موجب می شو د. اداره امور شهر و رسیدگی به خواست ها و انتظارات شهروندان، نیازمند وجود بسترها و زمینه هایی است که فارغ از دخالت قدرت سیاسی، حوزه حقوق مدنی افراد و گروهها را در بر گیرد. در چنین فضا و بستری است که شهروند بروز و ظهور پیدا می کند. در این میان نیاز به یک مدیریت شهری یکپارچه جهت هماهنگ کردن و همسان سازی اقدامات دولتی و خصوصی برای چیره شدن بر مسائل ساکنان شهرها و ایجادشهرهای رقابتی تر، عادلانه تر و پایدار تر احساس می شود. مقوله مشارکت شهروندان در پاسخگویی به احتیاجات امروزی و برطرف نمودن نیازهای نسل های آینده نقش بسزایی دارد. مشارکت زمانی به صورت موثر رخ می دهد که بدانیم در چه زمانی و در چه کاری نیاز به مداخله مشارکت کنندگان وجود دارد. در حال حاضر، با رشد روز افزون شهر نشینی فقدان چنین بینشی در ساز و کار فرآیند تصمیم سازی، اجرا و پایش مداخلات طراحانه مشاهده می شود. هدف اصلی این پژوهش شناسایی چالشهای مدیریت شهری در ایران و بررسی جایگاه شهروندان در مشارکت شهری می باشد. از مطالعه منابع مختلف در این مقاله می توان نتیجه گرفت، یک مدیریت واحد ویکپارچه شهری که مشروعیت خود را از مردم وشهروندان بدست آورد، ماندگارتر است و هر چقدر شهروندان فعالتر باشند و در خلق و اداره محیط های طبیعی و مصنوع خود دخالت کنند به جای آنکه با آنان به عنوان مشتریان منفعل رفتار شود، محیط دارای عملکرد بهتری خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، مشارکت شهری ، هویت شهروندان ، مدیریت یکپارچه