اثر نظام های مختلف کودی زیستی، شیمیایی و تلفیقی بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان (Helianthus annuus L.)

به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی، شیمیایی و تلفیقی بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل در سال زراعی 94-1393 اجرا شد. آزمایش شامل 13 تیمار بود که عبارتند از: NPK، بیوفسفر، بیوفسفر+ 25 درصد NPK، بیوفسفر+50 درصد NPK، بیوفسفر+100 درصد NPK،  نیتروکسین،  نیتروکسین + 25 درصد NPK، نیتروکسین + 50 درصد NPK، نیتروکسین +100 درصد NPK، نیتروکسین + بیوفسفر، نیتروکسین+ بیوفسفر + 25 درصد NPK، نیتروکسین + بیوفسفر +50 درصد NPK و نیتروکسین + بیوفسفر+100 درصد NPK. نتایج نشان داد که تاثیر تیمارهای مختلف کود شیمیایی، زیستی و تلفیقی بر اغلب صفات مورد بررسی به استثنای تعداد برگ، تاریخ گلدهی و تعداد گلچه در طبق معنی دار بود. در اغلب صفات بیشترین میانگین از تیمار تلفیقی نیتروکسین+ بیوفسفر + 100 درصد NPK حاصل گردید هرچند اختلاف معنی داری با تیمار نیتروکسین+ بیوفسفر +50 درصد NPK نداشت. نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد تلفیقی کود زیستی نیتروکسین + بیوفسفر + 50 درصد NPK در مقایسه با تیمار تلفیقی نیتروکسین + بیوفسفر + 100 درصد NPK می تواند ضمن کاهش 50 درصدی مصرف کودهای شیمیایی، عملکرد مطلوبی نیز تولید کند. با توجه به نتایج بدست آمده می توان اظهار داشت که استفاده از 50 درصد مقدار توصیه شده کودهای شیمیایی به همراه کودهای زیستی نیتروکسین و بیوفسفر می تواند جهت حصول حداکثر عملکرد کمی و کیفی آفتابگردان توصیه گردد.

کلیدواژه ها:

بیوفسفر ، پروتئین ، سطح برگ ، نیتروکسین ، NPK