اولویت بندی محلات شهری از منظر میزان سازگاری کاربری های شهری با اصول آمایش دفاعی مطالعه موردی: محلات منطقه 8 تهران

کاربری های شهری و ویزگی ها و ابعاد مربوط به آن یکی از موضوعات مهم در عرصه برنامه ریزی شهری به شمار می رود و در این میان اصول آمایش سرزمین شهری و اصول پدافند غیرعامل و اصول ایمنی از مهمترین مباحث مربوط به کاربری اراضی شهری است. یبکی زا مباحث مهم در همین ارتباط، میزان سازگاری این کاربری ها با اصول آمایش دفاعی شهری به منظور برنامه ریزی مطلوب ایمنی شهری، از مباحث ضروری و مهم به شمار می رود. منطقه 8 شهر تهران از مناطق مهم این شهر به شمار می رود و وضعیت ایمن و قدرت دفاعی آن در برابر تهدیدات طبیعی و انسانی و دفاع غیرعامل آن در کنار سازگاری با ضوابط و اصول آمایش شهری، از چالش های مهم این منطقه به شمار می رود. به منظور بررسی و تحلیل این چالش، در این پژوهش میزان سازگاری کاربری های شهری محله های مختلف منطقه 8 تهران با اصول آمایش دفاعی مورد سنجش قرار گرفته و بر همین اساس اولویت بندی شدند. بر پایه این مورد، ابتدا مجموعه معیارهای مرتبط با اصول امایش دفاعی شهری، شناسایی شده و از طریق مدل تحلیل سلسله مراتبی AHP و از طریق 30 تن از کارشناسان وزن دهی شدند و سپس 13 محله منطقه 8 شهر تهران از طریق این معیارها ارزیابی شده و با استفاده از مدل کوپراس، این محله ها اولویت بندی شدند. بر اساس نتایج میزان سازگاری کاربری ها با اصول آمایش سرزمین و دفاعی تقریبا قابل قبول است و می توان توانمنمدی منطقه برای بازدارندگی را مناسب قلمداد کرد اما این توان در همه محلات یکسان است و بر همین اساس بود که منطقه به اولویت ها و خوشه های سه گانه تبدیل شده و وضعیت هر یک تشریح شد.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، آمایش دفاعی ، کاربری شهری ، منطقه 8 شهر تهران