خصوصی سازی بانک های دولتی در ایران و اثرات آن بر بهبود وضعیت مالی ،کارایی و بهره وری در شرایط تحریم

این پژوهش با استفاده سازوکار نظارتی بانک ها و مقررات مجامع بین المللی مانند بانک جهانی، صندوق بین المللی پول، کمیته بال و ... معیارهای سلامت خصوصی سازی و ثبات و بهره وری مالی بانک ها پس از خصوصی سازی تهیه شده است. داده های پژوهش از طریق طرح زمینه یابی و مطالعه مدارک پنج بانک دولتی خصوصی شده ، طی سه سال، گردآوری گردید. فرضیات پژوهش در قالب بهبود وضعیت مالی و افزایش نسبتهای اصلی بانک پس از خصوصی شدن تعریف و مورد آزمون قرار گرفته است. این عوامل شامل کفایت سرمایه، کیفیت دارایی ها و ساختار مالی بانک، سودآوری، نقدینگی، و سایر معیارهای اساسی است.در این پژوهش نسبت های حسابداری هزینه به دارایی و سود به دارایی نشان می دهد که بیشتر بانک های خصوصی در کارایی سود و بیشتر بانک های دولتی در کارایی هزینه، در سطح بالاتری قرار داشته اند. دامنه کارایی هزینه از( 88.44 )بانک صادرات تا 11.84) (بانک تجارت و با میانگین 84.81 درصد و دامنه کارایی سود از 81.18) (بانک ملت تا 18.48) (پست بانک و با میانگین 48.8 درصد بوده، لذا بانک های خصوصی شده برای کارایی هزینه 81.11 درصد و برای کارایی سود 18.8 درصد امکان بهبود دارند. پراکندگی کارایی سود بیشتر از پراکندگی کارایی هزینه است و نشان می دهد که کارایی سود از متغیرهای بیشتری تاثیر می پذیرد. در پایان این پژوهش تلاش دارد تا ضمن بررسی تحریم سیستم بانکی کشور راهکارهایی را به منظور برون رفت و کاهش اثرات تحریم بر سیستم مالی ایران ارائه دهد .