بررسی نقش خلوت و فضای شخصی بر مجتمع مسکونی

خلوت در مسکن از ضروریات هر محیط مناسب برای زیست انسان به شمار می رود. وجود خلوت در محیط زندگی،میتواند به ایجاد زمینه مناسب در ابعاد فردی و اجتماعی بیانجامد. علاوه بر آن، آسایش خانواده و فراهم آمدن امکان ارتباط مناسب اعضای آن با یکدیگر و حتی با سایر نزدیکان، نیازمند خلوت در مسکن است؛ چرا که مسکن به معنای جایی که سکینه و آرامش در آن جاری است، نیازمند نوعی خلوت است. ایجاد تعادل میان خلوت و تعامل اجتماعی امری ضروری است که به وسیله عناصر کالبدی و در بستر فردی و اجتماعی هر جامعه ای و مبتنی بر ارزش های فرهنگی آن میسر می شود. هر فرد برای رسیدن به آرامش نیازمند محیطی برای خلوت با خود و دور از مزاحمت بیگانگان و تعرض آنها به فضای شخصی فرد است. علی رغم نیاز انسان به سکوت، سکون و آرامش نباید فراموش کرد که اساسا انسان موجودی است اجتماعی و نیازمند به ارتباط و تعامل با همنوعان خود بوده بلکه لازم است به بهترین نحو با محیط پیرامون خودارتباط برقرار کن. درباره ی تعامل اجتماعی، مفاهیمی مورد بحث قرار می گیرد که عبارتند از: خلوت، قلمروپایی، حریم، فضای شخصی، تراکم و ازدحام. این عوامل در تحلیل اجتماعی و روانشناختی، در نحوه ی تعامل رو در روی افراد و تاثیر محیط فیزیکی بر این تعامل و نیز نحوه ی بهره برداری افراد از محیط برای برقراری ارتباط اجتماعی تاثیر می گذارد.خلوت فضای شخصی، ازدحام و قلمروپایی ادراک راحتی و کیفیت محیط را تحت تاثیر قرار می دهند. نیاز به خلوت، فضای شخصی و قلمروپایی در انسان عمومیت دارد و به ارضای نیازهای دیگر چون امنیت، خود شکوفایی و عزت نفس ربط دارد، مفاهیم خلوت قلمروپایی و فضای شخصی با هم ارتباط نزدیکی دارندایروین آلتمن مدلی مفهومی را پیشنهاد کرده که در آن فضای شخصی و قلمروپایی سازوکارهای اصلی دست یافتن به خلوت قلمداد شده اند هدف این تحقیق،بررسی تاثیر مقوله خلوت و فضای شخصی در مجتمع مسکونی و چگونگی اعمال روش ها در جهت خلوت مطلوب و افزایش حس فضای شخصی در مجتمع های مسکونی می باشد. ایجاد خلوت مطلوب و فضای شخصی مناسب در فضاهای مجتمع مسکونی، ضرورتی است که به افزایش کارایی و بهبود امنیت محیط می انجامد و برای رسیدن به این مطلوب رو شها و راه حل های گوناگونی اعمال میگردد

کلیدواژه ها:

خلوت ، فضای شخصی ، مجتمع مسکونی ، محیط مناسب