بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی تحصیلی و ارتقاء شفقت به خود دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهرستان یزد سال تحصیلی 1396-97

پژوهش حاضر به بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی تحصیلی و ارتقاء شفقت به خود دانش آموزان دخترپایه هشتم دوره متوسطه اول شهرستان یزد سال تحصیلی 1396-97پرداخته است.روش پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون باگروه گواه و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دخترپایه هشتم مقطع متوسطه اول می باشند در این پژوهش، نمونه گیری به روش در دسترس انجام گرفته است پس از برگزاری پیش آزمون خودکارآمدی تحصیلی و ارتقاء شفقت 15 نفربه صورت تصادفی در گروه گواه و 15 نفر درگروه آزمایش جایگزین شدند. پکیج آموزشی شامل بسته آموزشی مهارت های زندگی به سفارش معاونت امور فرهنگی و پیشگیری سازمان بهزیستی استان یزد،به کوشش امامی نائینی، نسرین))1387 و ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی بندورا )1996( و پرسشنامه شفقت به خود فرم کوتاه که توسط ریس، پامیر، نف و ونگاچت )2011(ساخته شده است،می باشد داده ها با استفاده از آزمون پارامتریک تحلیل کوواریانس جهت بررسی نرمال بودن توزیع نمرات گروه نمونه در جامعه تحلیل گردیده اند همچنین اثر پیش آزمون با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری با استفاده از نرم افزار spss کنترل گردیده است. براساس یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش مهارت های زندگی برمتغیرهای خودکارآمدی تحصیلی و ارتقاء شفقت به خود تاثیردارد. براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت: آموزش مهارت های زندگی می تواند در رشد شخصی، ارتقاء شفقت به خود و پیشرفت تحصیلی نوجوانان مقطع متوسطه اول مفید باشد.

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، مهارت های زندگی ، ارتقاء شفقت به خود ، خودکارآمدی تحصیلی ، دانش آموزان پایه هشتم دوره متوسطه اول.