معرفی و مطالعه مقایسه ای روشهای نوین آزمونهای غیرمخرب در تشخیص عیوب سازه های کامپوزیتی هوافضایی
محل انتشار: سومین کنفرانس بینالمللی آزمونهای غیرمخرب ایران
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 424
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICTINDT03_003
تاریخ نمایه سازی: 18 مرداد 1398
چکیده مقاله:
آزمونهای غیرمخرب برای سالیان متمادی در شناسایی عیوب و آسیبها در انواع سازه های هوافضایی، با وجود برخی کاستیها و نواقص، دارای کارایی قابل قبولی بوده اند. با افزایش استفاده از مواد کامپوزیتی، در ساخت بخشهای اصلی انواع هواپیماها و سازه های فضایی نظیر بدنه و بال، نیاز به استفا ده از روشهای نوین تشخیص عیوب و همچنین ارتقای روشهای قبلی امری ضروری به نظر می رسد.بر این اساس، شاهد پیدایش روشهای نوین و متنوعی برای ارتقای کارایی در حوزه شناسایی و کشف عیوب سازه ای در سازه های هوافضایی مبتنی بر آزمونهای غیر مخرب هستیم.در سالهای اخیر تحقیقات بسیاری در خصوص مقایسه کارایی این روشها و در نهایت ارتقای کیفی تشخیص عیوب سازه ای انجام شده و تحقیقات یشرفته تری همچنان در حال انجام است. در این مقاله به معرفی و مطالعه مقایسه ای برخی از این تحقیقات با تمرکز بر سه آزمون امواج فراصوتی، گرمانگاری و برش نگاری پرداخته شده است.در مقایسه این روشها، دو موضوع اصلی یعنی، میزان توانایی تشخیص عیوب و کیفیت تخمین ابعاد آسیب سازه ای، مورد بررسی قرار گرفته اند. هر یک از این روشها، دارای نقاط قوت و محدودیتهای خاص خود هستندکه کاربرد آنها را برای شرایط و موقعیتهای مختلف، متمایز می سازد. گزارشهای بسیاری در خصوص وقوع حوادث مختلف در حوزه صنایع هوافضا منتشر شده اند که دلیل اصلی آن، عدم کفایت آزمون غیرمخرب انتخاب شده، به دلیل محدودیتها و نقاط ضعف ذاتی آن روش، در شناسایی عیب و آسیب در سازه بوده است.اتخاذ تصمیم درست برای گزینش بهترین روش، خود اقدامی حرفه ای بوده که نیازمند دانش و مهارت کافی برای تسلط بر نحوه عملکرد و ویژگیهای هر یک از این روشها در حوزه آزمونهای غیر مخرب می باشد.
کلیدواژه ها:
آزمون های غیر مخرب ، برش نگاری ، گرمانگاری ، امواج فراصوتی ، سازه های کامپوزیتی ، سازه های هوافضایی.
نویسندگان
محمد ریاحی
استاد دانشکده مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران
علیرضا احمدی
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران