کاربرد جلبک های دریایی به عنوان سوخت سبز
- سال انتشار: 1398
- محل انتشار: هشتمین همایش بین المللی طلای سبز
- کد COI اختصاصی: GREENGOLD08_092
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 867
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی شیمی، واحد آیت اله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی
عضو هیئت علمی گروه مهندسی شیمی،دانشکده فنی و مهندسی،واحد آیت اله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی
دانشجوی داروسازی،دانشکده داروسازی،واحد آیت اله آملی،دانشگاه آزاد اسلامی
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی کامپیوتر، دانشکده فنی و مهندسی،واحد آیت اله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده
بحث بحران انرژی ، توجه همه را به ماهیت محدود منابع سوخت فسیلی جلب کرده است. به همین دلیل افزایش استفاده از سوخت های زیستی برای تولید انرژی به طور خاص،امروزه مورد توجه پژوهشگران و دانشمندان قرار گرفته است. بیواتانول تولیدی از مواد سلولزی می تواند به عنوان یک سوخت بیولوژیکی استفاده شود که منجر به کاهش چشمگیر گازهای گلخانه ای می شود. بیواتانول یا سوخت سبز، سوخت مایعی است که از منابع گیاهی مانند مواد دور ریختنی گندم ، ذرت ، برنج ، ملاس ، جلبک و دیگر مواد زائدی که حاوی سلولز می باشند، به دست می آید.فناوری های جدید حاکی از آن است که تولید سوخت زیستی از ارزش زیادی برخوردار است و جلبک به دلیل سرعت سریع رویش دارای قدرت تولید زیادی می باشد و همچنین تولید اتانول از جلبک ارزان تر از تولید اتانول از مواد سلولزی است. مزایای تولید سوخت زیستی عبارتند از تامین سوخت مورد نیاز کشور جهت جایگزینی بنزین و همچنین تامین برق، کمک به رفع آلودگی هوا و بهبود بخشی از توانایی اقتصادی کشور است و استان سیستان و بلوچستان به دلیل دارا بودن شرایط مناسب طبیعی و رویش مناسب جلبک های دریایی در دریای عمان، مکان مناسبی جهت تولید بیواتانول از جلبک است.کلیدواژه ها
جلبک ، بیوانرژی ، بیواتانول ، سوخت سبزمقالات مرتبط جدید
- نقش گیاهان دارویی در درمان بیماری های قلبی : نگاهی به تجارب ایران و جهان
- نقش زعفران در جوانسازی پوست
- پهنه بندی اقلیمی – کشاورزی مناطق دارای پتانسیل کشت زعفران ، با استفاده از تلفیق روش های SLA و GIS
- ارزیابی اثرات محافظتی عصاره متانولی مازو در کاهش آسیب های اکسیداتیو ناشی از آرسنیک
- بررسی بیماری های زراعی و گلخانه ای در منطقه سیستان و روشهای موثر در کنترل و مبارزه با آنها
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.