امیر عزیزی - استادیار گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات تهران
محمدرضا رنجبران - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
علیرضا زندیه - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران

افزایش بهره وری در محیط کار تحت تاثیرعوامل متعددی است که یکی از این عوامل، بهبود شرایط کاری می باشد. برای فراهم کردن بهبود درشرایط کاری، نخستین عامل مورد توجه، نیروی انسانی است. یکی از مهمترین عناصر در ارتباط با نیروی انسانی، شرایط ارگونومیکی آنها در حین انجامکار می باشد. در سازمان ارگونومی دو هدف اجتماعی (حفظ و ارتقاء سلامت) و اقتصادی (بهبود عملکرد کلی سیستم) را دنبال کرده و در نهایت بهبودراندمان سازمان را در پی دارد. برای اینکه بتوان ارگونومی را در سازمان به بهترین نحو پیاده سازی نمود بایستی نقطه شروع مسیر پیاده سازی آنرا درطراحی و تدوین استراتژی سازمان جستجو کرد. ارگونومی علمیست کاربردی و در عین حال چند رشته ای، که برای ارزیابی و طراحی محیط هایکاری جهت سازگاری با قابلیت های فیزیکی و شناختی کارکنان در سیستم کار به منظور حفاظت از کارکنان، کاهش و یا حذف آسیب ها و خطرات ناشیاز کار مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال ارگونومی فراتر از تاثیرات مثبتی است که مستقیما بر سلامت و ایمنی کارکنان میگذارد. در صورتی کهارگونومی بطور قابل ملاحظه ای در استراتژی سازمانها مورد توجه قرار گیرد و در درون سازمان نهادینه شود، پتانسیل واقعی خود را بهتر و موثرترنمایان خواهد کرد. به عبارت دیگر، تقویت موقعیت ارگونومی در استراتژیهای سازمان میتواند در اجرای استراتژیها و دستیابی به اهداف سازمان کمککند و بهبود سلامتی و ایمنی کارکنان نیز راحتتر خواهد بود. در این صورت، ارگونومی نه تنها ایجاد فرصت برای سلامتی و کار ایمن است؛ بلکه موجببهبود عملکرد سیستم و افزایش بهرهوری نیز خواهد شد. در این مقاله سعی بر این است وضعیت سازمان را در حالتیکه ارگونومی بخشی لاینفک ازچرخه برنامه ریزی و تدوین استراتژیها و پیاده سازی آنها میباشد، به منظور اطمینان از عملکرد کسب و کار مورد بررسی قرار دهیم.

ارگونومی، استراتژی های سازمان، ایمنی کارکنان