تهیه و مشخصه یابی هیدروژلهای نانوکامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/نانو ویسکرهای سلولزی قابل استفاده در مهندسی بافت غضروف

در این کار، نانوویسکرهای سلولزی فسفاته (PCCNWs) از پودر ضایعات کاغذ (WPP) تهیه شد و در شبکه نیمه در هم نفوذ کننده پلیمری (semi-IPNs)، بر پایه پلی کاپرولاکتون (PCL) و پلی آکریلیک اسید (PAA) اتصال عرضی شده توسط گروه های یورتانی، پراکنده شدند. غلظت مونومر آکریلیک اسید (AA)، غلظت کراسلینکر آکریلیک یورتانی (DMS)، مقدار آغازگر (AIBN) و غلظت نانوویسکرهای سلولزی از جمله عوامل تاثیر گذار بر پلیمریزاسیون و خواص نهایی semi-IPNs ها می باشد. برای این منظور بر اساس منطق تاگوچی و به کمک نرم افزار Qualitek طرح آزمایش مدون گردید. نمونه های تهیه شده بر اساس طرح آزمایش ذکر شده (Array Type L-9)، به منظور بررسی سینتیک پلیمریزاسیون، خواص مکانیکی، حرارتی، آبدوستی و آزمایشات برون تن (in vitro) مورد بررسی قرار گرفتند. تمام نانوکامپوزیت ها آبدوست، زیست سازگار و دارای استحکام مناسب بودند که توسط آزمون های رنگ آمیزی آکریدین اورنج و MTT (که با استفاده از سلول های فیبروبلاست SNL انجام شده است) و کشش، مورد تایید قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدست آمده، با افزایش مقدار آغازگر و عامل اتصال عرضی دهنده، سینتیک پلیمریزاسیون شبکه های آکریلیک اسیدی افزایش می یابد. افزایش نانوویسکرهای سلولزی خواص مکانیکی، semi-IPN ها را بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

پلی کاپرولاکتون ، نانو ویسکر سلولزی ، پلی آکریلیک اسید ، شبکه های نیمه در هم نفوذ کننده ، غضروف مصنوعی ، زیست سازگاری