اسماعیل معزی قوجه - کارشناسی ارشد عمران سازه های دریایی، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
فرزاد خدادادی - کارشناسی ارشد عمران-سازه های دریایی

تاسیسات نمک زدایی دریایی نیازمند یک سیستم آبگیری به عنوان بخش ضروری این سامانه ها می باشند که توانایی فراهم نمودن حجم قابل اعتماد آب با حداقل اثرات اکولوژیکی را داشته باشد. اثرات زیست محیطی مرتبط با تخلیه پساب در گذشته به عنوان تنها عامل بزرگ اکولوژیکی در محل سایت آب شیرین کن درنظر گرفته شده است. با این حال بررسی های اخیر نشان می دهد برخورد با اجزای سیستم آبگیر یا ورود موجودات دریایی به سامانه تصفیه ناشی از طراحی نامناسب آبگیر، بیشتر بوده و نگرانی عمده ای درخصوص کمی سازی این پدیده وجود دارد و ممکن است بیشترین تاثیر منفی زیست محیطی دستگاه های نمک زدایی را به خود اختصاص دهد. این تاثیرات با قرارگیری آبگیر در موقعیت جغرافیایی مناسب و وجود سرپوش سرعت کاهش می یابد. درخصوص سیستم آبگیر زیرسطحی، از برخورد و جذب موجودات جلوگیری می شود، لیکن اثرات دیگری نظیر چاه های دسترسی ایجاد می شود. پژوهش حاضر گزینه های موجود تکنولوژی های آبگیری دریایی دستگاه ها ی آب شیرین کن، پتانسیل اثرات این سیستم بر گونه های دریایی را فراهم نموده و درنهایت روند مورد استفاده برای به حداقل رساندن برخورد و ورود موجودات دریایی و نیز تامین اهداف کیفی و کمی آب ورودی به دستگاه های نمک زدایی را ارائه می دهد.

آب شیرین کن، سیستم آبگیر، اثرات محیط زیستی، برخورد و جذب، راهکار اجرایی