درآمدی برتعامل معماری و تکنولوژی فکر در طراحی مجموعه آموزشی و مشاوره اجتماعی

به کار گیری علوم جدید با مفاهیم غنی و کاربردی همچون تکنولوژی فکر که توسط دانشمندان عصر جدید پا به عرصه ظهور گذاشته از اهمیت خاصی برخوردار است. پیوند تکنولوژی فکر و معماری و نیز همسویی مفاهیم مشترک این دو مهم می تواند گامی اثربخش در ایجاد و تبلور اثری خاص، ماندگار و کاربردی باشد. که این پیوند می تواند مسیر کیفیت بخشی را به محیط با تلاش برای ارتقاء معنا بخشیدن به آن را بپیماید و معنا و نگرش ی جدید را از این تعامل خلق کند. عوامل معنا شناسانه برای ارزیابی کیفیت محیط های آموزشی و مشاوره به کار می رود و شاخص های گوناگون، در این میان مفاهیم مشترکی وجود دارد که می تواند با تعامل و همپوشانی متقابل به هر دو مفهوم معنایی جدید را خلق نماید. تمامی این اهداف با برنامه ریزی ضمیر ناخودآگاه امکان پذیر می شود. هدف این پژوهش برقراری ارتباطی موثر و مفید بین معماری و تکنولوژی فکر است. با این تعامل معنادار می توان به واسطه طراحی مجموعه ای آموزشی و مشاوره اجتماعی گامی اثر بخش برای رفع مشکلات موجود در جامعه، درجهت پایین آوردن، عدم آگاهی ها و ناهنجاری های اجتماع ی برداشت. پژوهش پیش رو با روش استدلال منطقی و تحلیل مروری بوده و گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی می باشد. چهارچوبی کلی واحدی را بر اساس روند مواجهه انسان با محیط تعریف می کنیم که در آن جایگاه هر یک از دو مفهوم معماری و تکنولوژی فکر تبیین می شود.

کلیدواژه ها:

تعامل ، ضمیر ناخودآگاه ، مجموعه آموزشی ، مشاوره اجتماعی ، تکنولوژی فکر ، معماری