بهینه سازی بهره برداری از آب های سطحی بوسیله الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی حوضه آبریز زاینده رود)

آب به عنوان یک منبع حیاط بخش از اساسی ترین نیاز های بشری می باشد، که زندگی بدون آن قابل تصور نیست.عواملی از قبیل افزایش جمعیت و عدم تناسب مکانی و زمانی منابع آب، باعث شده که درقرن 21 ، محدودیت آب به عنوان یک چالش فراگیر بشری یاد شود. این مطالعه به منظور بهره برداری بهینه از مخزن سد زاینده رود واقع در حوضه آبریز زاینده رود در یک دوره پنج ساله (سال آبی 93-92 تا 97-96 ) در محیط نرم افزاری MATLAB توسعه داده شده است . تابع هدف به صورت کمینه سازی کل کمبود نیازپائین دست در طول دوره آماری تعریف گردیده. نتایج حاصل از مدل قادر به تامین 74 درصد نیاز پائین دست و همچنین دارای قابلیت اعتماد حجمی و آسیب پذیری به ترتیب برابر 72 و 73 درصد می باشد. با اجرای مدل حجم ذخیره حدود 39 ٪درطی دوره آماری مورد مطالعه افزایش یافته واز 104 میلیون مترمکعب درابتدای دوره به 400 میلیون مترمکعب درپایان هرسال آبی رسیده است. در ضمن تابع هدف که کمینه کردن کمبود کل پنج ساله است، برابر 173 بدست آمد.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، آب های سطحی ، حوضه زاینده رود ، بهینه سازی