مطالعه محاسباتی داکینگ مولکولی و ADMET ترکیبات پلی فنولی موجود در عسل به عنوان مهارکننده های طبیعی آنزیم ماتریکس متالوپروتئاز در درمان سرطان

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 744

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BEEPC01_088

تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1398

چکیده مقاله:

بیان مسئله: عسل در فرهنگ های مختلف به علت دارا بودن خواص درمانی قابل توجه در درمان طیف گسترده ای از بیماری ها از دیرباز تاکنون مورد استفاده قرار می گیرد. پلی فنول ها یکی از مهمترین ترکیبات ثانویه موجود در عسل با اثرات زیستی متعدد از جمله خاصیت آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی، ضدآلرژیک و ضد سرطانی است. پلی فنول ها می توانند از طریق مهار آنزیم های دخیل در تومورزایی به عنوان عوامل ضدسرطان مورد استفاده قرار بگیرند. ماتریکس متالوپروتئازها گروهی از اندوپپتیدازهای وابسته به روی بوده که در ایجاد اثرات پاتولوژیک متعددی از جمله، التهاب، سرطان و پیری نقش دارند. هدف پژوهش: هدف از این پژوهش مطالعه اتصال 14 ترکیب پلی فنولی موجود در عسل در مقابل ماتریکس متالوپروتئاز 2 به عنوان مهارکننده های طبیعی آن به کمک روش داکینگ مولکولی به عنوان کاندیدهای بالقوه در درمان سرطان می باشد. روش و چگونگی انجام پژوهش: بررسی اتصال مولکولی به روش داکینگ مولکولی توسط نرمافزار Autodock4.2.6 انجام شد. علاوه بر این ویژگی های فیزیک شیمیایی مولکولی، فعالیت زیستی، ADMET و TOPKAT نیز مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها و نتیجه گیری: بررسی فیزیک شیمیایی مولکولی نشان داد که تمام این ترکیبات میتوانند به عنوان کاندیدهای دارویی بالقوه برای درمان سرطان توسعه پیدا کنند. مطالعات داکینگ نیز الگوی اتصال مناسبی برای ترکیبات پلی فنولی موجود در عسل برای مهار این آنزیم را پیش بینی کرد. این ترکیبات طبیعی می توانند جایگزین مناسبی برای داروهای شیمیایی موجود در جهت کاهش عوارض جانبی حاصل از آنها باشند. با این حال داده های حاصل از این مطالعه نیازمند تایید به کمک مطالعات محاسباتی بیشتر و نیز مطالعات آزمایشگاهی است.

نویسندگان

فاطمه اعرابی جشوقانی

دانشجوی دکتری بیوشیمی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان

مهران میراولیایی

دانشیار گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان