تغذیه و حفظ ذخائر محیط زیست

بیان مساله: طبیعت امانت و نعمت خداوند است که از سر لطف و مهربانی در اختیار آدمیان نهاده شده تا در پرتو بهره وری از آن زندگی سالم، با نشاط و معنویت داشته و استعدادهای خود را شکوفا سازند. از او خواسته است، قدر آن را بشناسد و آن را به گونه ای که شایسته است در خود پاس دارد، از اسراف و تبذیر در بهره برداری از آن بپرهیزد. تردیدی وجود ندارد که هیچ مکتبی مانند اسلام به ارزش ها و اخلاق زیست محیطی اهمیت نداده است. هدف پژوهش: حفاظت از محیط زیست به معنای عدم بهره برداری یا حتی کمتر استفاده کردن از امکانات طبیعی نیست بلکه مراد استفاده بهینه و عاقلانه از طبیعت است زیرا گاهی خودداری از بهره برداری از امکانات محیط زیست موجب تخریب آن و بر هم خوردن تعادل اکوسیستم می شود. روش و چگونگی انجام پژوهش: جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعه کتاب ها، سایت ها و... . یافته ها و نتیجه گیری: قرآن از درختان و گیاهان، گاه برای (متاع) زندگی یاد می کند و گاه آنها را معشیت یعنی وسیله برآوردن نیازمندی های بشری می شمرد و اهمیت حیوانات به قدری است که 6 سوره قرآن به اسم حیوانات نامگذاری شده، ولی با این وجود با مطالعه این مقاله متوجه می شویم که انسان خلیفه، بنده و امانت دار خداوند است نه قیم مطلق طبیعت که به دلخواه در آن قصر می کند. نتیجه گیری: همه ما در بر هم خوردن تعادل محیط زیست و نابودی میراث متعلق به نسل های آینده مسئولیت مشترک داریم و باید بسیج شویم. بحران محیط زیست در جهان امروز در حقیقت حاصل بحران اخلاقی است که به بی تعهدی و مسئولیت ناشناسی انسان باز می گردد.

کلیدواژه ها:

اخلاق زیست محیطی ، منابع طبیعی ، تنوع زیستی