معیارهای زیست شناختی حلال و حرام بودن گوشت حیوانات با تاکید بر آیات قرآنی

بیان مساله: یکی از نیازهای اساسی روحی و جسمی انسان، بهداشت و سلامت روحی و جسمی آن می باشد. سلامتی روحی و جسمی علاوه بر ضمانت سلامت جسمی باعث تکامل و تعالی روحی نیز خواهد بود. بنابراین، خداوند با تحریم انسان از حرام و پلیدی ها (اعراف، 175 ) راه رسیدن به این هدف دنیوی و اخروی را فراهم ساخته است. در بین خوراکی های مورد نیاز برای استفاده انسان، شناخت معیارهای زیست شناختی گوشت های حلال و حرام از دیدگاه اسلام برای تهیه ی غذای حلال و سلامت بهداشت جسمی و روحی افراد جامعه لازم خواهد بود. شناخت این معیارها در ترویج آن حتی در جوامع غیر اسلامی به منظور ترویج احکام شریعت با بیان و دلایل زیست شناختی و علمی آن گامی است در جهت تامین سلامتی آن جوامع و تبلیغ احکام شریعت مبین اسلام می باشد. نداشتن دلایل مبین و یا مبهم بودن دلایل از خوراکی های حرام و نتیجه مصرف آن سبب شده است تا روز به روز به دلایل و بهانه های کمبود منابع خوراکی با توجه به افزایش جمعیت بشر، بدون توجه به آثار نامطلوب آن بر جسم و روح انسان از این خوراکی ها در تغذیه مصرف شود. هدف پژوهش: در این پژوهش هدف تععین و یافتن دلایل زیست شناختی معیارهای حرام و حلال بودن گوشت حیوانات مورد استفاده در تغذیه انسان با تاکید بر دلایل آیات قرآنی می باشد. روش و چگونگی انجام پژوهش: برای انجام این پژوهش علاوه بر استفاده از آموزه های قرآنی منبعث از آیات قرآن کریم، همچنین از معیارهای زیست شناختی و نیز از نتیجه نمونه های گوشت آنالیز شده در آزمایشگاه ها نیز استفاده شده است. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج و دلایل نقل شده و نیز به دست آمده از آزمایشات در این پژوهش نشان می دهد که گوشت های حلال علاوه بر داشتن دلایل بر گرفته از آیات قرآن کریم، با توجه به قوانین و دلایل زیست شناختی و نیز نتایج آزمایشگاهی نمونه ها، دارای ارزش غذایی بیشتر، خواص آلودگی و یا توان آلوده شدن کمتر و نیز حفظ جسم و پرهیز از ایجاد کمبودها و نا هنجاری های گوارشی در انسان می شود.

کلیدواژه ها:

زیست شناختی ، معیار حرام و حلال ، آیات قرآنی