اشکان قائدی - دانشجوی دکتری تبدیل انرژی، گروه پژوهشی انرژی های دریاپایه، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
روزبه شفقت - دانشیار، گروه پژوهشی انرژی های دریاپایه، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
امید جهانیان - دانشیار، گروه پژوهشی انرژی های دریاپایه، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
سیدصادق مطلبی حسن کلا - دانشجوی دکتری تبدیل انرژی، گروه پژوهشی انرژی های دریاپایه، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

در این پژوهش، انژکتور مکانیکی یک موتور اشتعال تراکمی تک سیلندر (موتور دایدونگ 11 اسب بخار) با سیستم سوخت رسانی ریل مشترک به همراه انژکتور برقی جایگزین و عملکرد موتور در دو حالت به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. در این راستا عملکرد انژکتور برقی در دو لحظه پاشش متفاوت بررسی گردید که یکی از آن ها مشابه لحظه پاشش با انژکتور مکانیکی است. سیستم کنترل پاشش سوخت برای ریل سوخت رسانی به همراه انژکتور برقی، طراحی شد و قابلیت کنترل پاشش مستقیم سوخت به داخل محفظه احتراق از لحاظ فشار پاشش، بازه ی پاشش و لحظه ی پاشش، حاصل شد. سپس عملکرد انژکتور برقی و تاثیرش در پارامترهای احتراق مورد بررسی قرار گرفت. تست ها در سرعت ثابت 1150 دور بر دقیقه، در حالت بدون بار و در توان 1/6 اسب بخار انجام شد. با داده های فشار حاصل شده از آزمایش، نرخ آزادسازی انرژی، انرژی کل آزاد شده، لحظه شروع احتراق، تاخیر در اشتعال، طول دوره احتراق و بازده احتراق محاسبه شد. نتایج نشان می دهد که با تعویض انژکتور مکانیکی به برقی در لحظه پاشش برابر، عملکرد موتور نرم تر شده، پیک نمودار فشار کاهش می یابد و در توان 1/6 اسب بخار، بازده احتراق بهبود چشم گیری پیدا می کند. همچنین تاخیر در اشتعال با تعویض انژکتور تغییر مشخصی نمی کند، ولی با تاخیر در لحظه پاشش، کاهش می یابد.

انژکتور مکانیکی، ریل مشترک سوخت رسانی، انژکتور برقی، نرخ آزادسازی انرژی، موتور اشتعال تراکمی