ارزیابی روش های برآورد فرسایش پذیری خاک در ایستگاه پخش سیلاب برآبخوان پلدشت

فرسایش پذیری خاک بیانگر حساسیت ذاتی آن به فرسایش است. از آنجا که اندازه گیری عامل فرسایش پذیری خاک بطور مستقیم وقت گیر و هزینه براست از روش های برآوردی برای تخمین آن استفاده می شود. این تحقیق به منظور اندازه گیری واقعی عامل فرسایش پذیری خاک در ایستگاه پخش سیلاب بر آبخوان پلدشت و مقایسه آن با انواع روش های برآورد کننده عامل فرسایش پذیری خاک شامل روش های EPIC، معادله جهانی فرسایش USLE و معادله جهانی تجدید نظر شده فرسایش RUSLE در چهار کلاس بافتی متفاوت خاک انجام گرفت. برای هر کلاس بافتی خاک تعداد سه کرت استاندارد به منظور اندازه گیری رواناب و رسوب ناشی از رگبارهای طبیعی در ایستگاه آبخوان داری پلدشتاحداث گردید. شدت باران نیز با باران سنج ثبات اندازه گیری شد. مقایسه نتایج روش های برآورد عامل فرسایش پذیری خاک با مقدار اندازه گیری شده نشان داد که روش EPIC و RUSLE برای خاک های با بافت لوم و روش ویشمایر برای خاک هایی با بافت سلیتی لوم تفاوت معنی داری (در سطح 5%) با مقدار اندازه گیری شده ندارد و روش های مناسبی برای برآورد فرسایش پذیری خاک محسوب می شوند. به طور کلی مدل RUSLE با ضریب R=0/89 و کارایی بیشتر EF=0/87 دارای عملکرد بهتری نسبت به دو مدل دیگر می باشد.

کلیدواژه ها:

فرسایش پذیری خاک ، معادله جهانی فرسایش ، آبخوان داری ، پخش سیلاب.